Category Archives for "G-voetbal"

Doof zijn en topscorer worden… Het kan!

By Anja Berth | G-voetbal

Geschreven door Anja Berth (Minby.dk), vertaald uit het Deens (verkort). Foto: Dan Møller. Name of newspaper (Vanløse Bladet).

Dove topscorer: “Ik kan alles, behalve horen” 

Jack Castelijns is aanvaller en topscorer bij het 1ste team van Vanløse IF, in de 2^e Deense divisie. Hij is de enige dove speler op dit niveau in Denemarken en hoort de scheidsrechter dus niet fluiten. Door zijn inzet als topspeler, is Jack (32) inmiddels bondsridder van de KNDSB.

Je moet niet naar de nummer 9 schreeuwen. Tenminste, niet als je een reactie wilt. Het is Jack Castelijns, die het shirt met nummer 9 draagt. Jack is doof geboren en niet in staat om te horen wat er rondom hem gebeurt. Ook wanneer hij rondloopt bij Vanløse IF. “Door mijn doofheid heb ik uiteraard veel moeten overwinnen. Ik denk dat als ik kon horen, ik op een nóg hoger niveau zou spelen”, zegt Castelijns.

Jack is geboren en getogen in Nederland, in het kleine stadje Breukelen, Provincie Utrecht. Hij voetbalt sinds zijn 12^e. “Er is een groot verschil tussen het Nederlandse en het Deense voetbal. Het niveau dat ik speelde, komt overeen met de 2e divisie in Denemarken. De Denen spelen fysieker, de Nederlanders ‘voetballen’ meer. Geleidelijk aan leer je het Deens voetbal beter spelen in Denemarken”. 

Verhuisd vanuit Nederland

Jack verhuisde vier jaar geleden naar Denemarken. In Nederland had hij een Deense dove vrouw ontmoet, op een internationaal feest. Ze werden vrienden. Na een tijdje vroeg ze of hij naar Denemarken wilde verhuizen. Jack was toen net klaar met zijn opleiding als leraar en miste nog wat uitdagingen in zijn leven. Hij werd verleid met de gedachte van een ander land. Voetbal was een belangrijk vereiste, dus hij moest eerst een club vinden in dat land. Dat werd B.93 op Østerbro. 2,5 jaar geleden sloot hij zich aan bij Vanløse IF. Inmiddels is hij daar zowel de spits als de absolute topscorer. Een jaar geleden gingen hij en zijn vriendin helaas uit elkaar. Ze hebben samen een dochter van twee jaar, Ashlee Boss Castelijns, die “mooi en lieflijk is en alles voor me betekent. Dát is de reden waarom ik nog steeds in Denemarken verblijf.”

Je kunt niets horen. Hoe richt je je op het pad?

 “Ik gebruik mijn intuïtie, ervaring en gevoel, en daarnaast ben ik erg visueel. De andere spelers hoeven niet tegen me te schreeuwen – het maakt ook niet uit – maar het is niet nodig, want we kunnen gewoon wijzen en een paar gebaren hebben”, zegt Castelijns. “Er zijn nog uitdagingen voor mij, maar ik denk niet dat ik hogerop kan komen. Het kan soms ook een voordeel zijn als je doof bent. Wanneer het publiek tegen me schreeuwt of de tegenstander iets lelijks zegt. Dat hoor ik niet en zo kan ik me concentreren op het laten werken van mijn voeten”.

Temperament!

Je zou denken dat hij veel gele kaarten krijgt, omdat hij het fluitje van de scheidsrechter niet hoort. De reden van de vele gele kaarten die hij heeft gekregen, is niet vanwege het gebrek aan gehoor, maar vanwege houding en gebaar: “Ik heb een grote lichaamstaal en vertolk mijn frustraties, als ik vind dat de scheidsrechter het verkeerd heeft. Zij ervaren het bijna als een fysieke aanval. Als ik speel, ben ik 110 procent gedreven en de adrenaline pompt dan door mijn lichaam. Vorig jaar kreeg ik acht gele kaarten, dit jaar maar één, omdat ik aan een vrije trap begon”, zei de scheidsrechter.

Je staat bekend omdat je doof bent. Wat doet dat met je?

“Het is soms een beetje vervelend, maar ik ben eraan gewend. Wat kan ik eraan doen? Het is zoals het is. Je wordt bestempeld, maar op een goede manier. Het is niet negatief dat iemand zegt ‘daar is hij, de dove spin’. Ik heb nooit druk of negativiteit gevoeld. Iedereen accepteert me zoals ik ben. Ik kan alles doen, behalve horen”. Pas toen Jack bij Vanløse IF kwam, kreeg hij een tolk voor trainingen en wedstrijden. Dat betekent dat hij nu kan deelnemen in de gesprekken. Doof of niet, hij wordt diep gerespecteerd door iedereen binnen de club!

Jack is echter bedroefd over één ding; het publiek of andere spelers niet horen juichen wanneer er is gescoord: “Ik zou heel graag willen horen hoe het klinkt als je scoort. Ik zou het graag willen ervaren, al is het maar één keer in mijn leven. Het spijt me dat ik dat mis.’

Hieronder de indrukwekkende lijst van Jack:

EK 2006:          Rusland, 4e plaats en topscorer van het toernooi

WK 2007:         Bulgarije, 7e plaats

EK 2010:          Zwitserland, 3e plaats, 2^e plaats topscorer en beste speler van het toernooi

WK 2011:         Zweden, 6e plaats

EK 2014:          Bulgarije, 3e plaats, topscorer en beste speler van het toernooi

WK 2015:         Thailand, 4e plaats en topscorer van het toernooi

Totaal heeft Jack 103 goals gescoord voor het Nationale Doven Zaalvoetbal team (NDZ).

Donatie

Wilt u de NDZ-teams steunen richting het EK in Finland?

Graag! Dan kunt u een bedrag overmaken op rekeningnummer NL89ABNA0413005364, tnv KNDSB ovv ‘steun NDZ’. Laat ons dit in ieder geval weten via voetbal@kndsb.nl

Er is ook de mogelijkheid om via ANBI (Algemeen Nut Beogende Instelling) te doneren. Neemt u daarvoor contact op.

U kunt ook naar de website  www.steunonsnaarfinland.nl. Dit zegt al genoeg!

We hebben het geld zó hard nodig!

Vriendelijk bedankt!

De lange weg in aanloop naar het EK zaalvoetbal voor Doven!

By Luuk Ruinaard | G-voetbal

Wie is Luuk Ruinaard?

Als voorzitter van de KNDSB Voetbal, ben ik er trots op dat Nederland met zowel het mannen- als het vrouwenteam present zal zijn op het komende EK zaalvoetbal voor doven in Tampere, Finland, dat van 6 t/m 14 december wordt gehouden. Het mannenteam is al jaren top, getuige de 3^e plaats op de vorige 2 EK’s en de 4^e plaats op het laatste WK. Maar… alleen met voldoende financiële middelen kan deelname met de voltallige teams plaatsvinden! 

Mijn naam is Luuk Ruinaard (53), controller/data-analist bij FleuraMetz (internationaal groothandel in bloemen, planten en accessoires). Ik ben doof geboren ,maar goed verstaanbaar. Ik ben al 35 jaar betrokken bij het Dovenvoetbal in Nederland. Sinds 2011 zit ik in de EDSO (European Deaf Sports Organisation) Technische Commissie Voetbal, waardoor ik ook invloed heb in het Europees Dovenvoetbal.

Ik heb zelf ook gevoetbald, 30 jaar lang, bij Vitesse ’22 (Castricum), ADSV (club voor doven uit Amsterdam) en het NDE (Nederlands Doven Elftal). Met het NDE heb ik Deaflympics (Olympische Spelen voor doven) en EK’s gespeeld (het WK voetbal voor doven bestond toen nog niet).

Geld speelt een grote rol voor deelname aan toernooien!

Het mannen- en vrouwenteam zitten  nu vol in de voorbereiding, met trainingen en wedstrijden, tegen clubs uit Nederland. Iedereen die betrokken is bij beide teams, zet zich belangeloos in en betaalt zelf de reiskosten naar de training en/of wedstrijd.

Waarom zijn NDZm en NDZv zo belangrijk!?

Laten we eerlijk zijn, het echte Oranje is te hoog gegrepen. Het Nederlands Doven Zaalvoetbalteam voor mannen (NDZm) en vrouwen (NDZv) is het hoogst haalbare voor dove voetballers in Nederland.

Het is voor een dove sporter erg belangrijk, om te kunnen sporten met en tegen ‘lotgenoten’ en zich daarmee te kunnen meten. Het spelen en presteren op het voor hen hoogst haalbare niveau, is een hele grote sportieve uitdaging, waar zij ook mentaal door gesterkt worden. In het dagelijks maatschappelijk leven, hebben zij het al moeilijk genoeg om zich een plekje te verwerven.

In het NDZm of NDZv kunnen dove voetballers meer zichzelf zijn, hun eigen identiteit uitdragen en leren voor zichzelf op te komen, waardoor hun zelfvertrouwen opgekrikt wordt. Hierdoor zal de eigen waarde en het trotse gevoel groeien. Dit kan dan weer positief doorwerken in het dagelijks maatschappelijk leven.

Het NDZm en NDZv laten zien, dat doofheid en de communicatie geen beperking is of probleem hoeft te zijn! Het is mooi en bijzonder voor de ‘horende club’, waar de dove speler speelt, om een international in hun gelederen te hebben.

Donatie

Wilt u de NDZ-teams steunen richting het EK in Finland?

Graag! Dan kunt u een bedrag overmaken op rekeningnummer NL89ABNA0413005364, tnv KNDSB ovv ‘steun NDZ’. Laat ons dit in ieder geval weten via voetbal@kndsb.nl

Er is ook de mogelijkheid om via ANBI (Algemeen Nut Beogende Instelling) te doneren. Neemt u daarvoor contact op.

U kunt ook naar de website  www.steunonsnaarfinland.nl. Dit zegt al genoeg!

We hebben het geld zó hard nodig!

Vriendelijk bedankt!

Luuk Ruinaard

Hoe je met een beperking international kan worden!

By Marcel Koopmans | G-voetbal

Met een auditieve beperking over de Chinese Muur

Stel, je bent alleen op vakantie en loopt over die machtige Chinese Muur. Je hoort alleen maar Chinees om je heen en bent daar hélemaal alleen. Opeens hoor je in de verte een paar Nederlanders met elkaar praten. Je vindt het zó fijn om je eigen ‘taal’ te horen. In je gedachten zeg je: “nu ben ik niet meer alleen.” Dit voorbeeld geeft weer wat mensen met een auditieve beperking dagelijks meemaken. Dat is ónze wereld. Als deel van een minderheidsgroep, lopen we eigenlijk elke dag over die Chinese muur.

Even voorstellen

Mijn naam is Marcel Koopmans (42), Ambassadeur van Grow2Work en bruggenbouwer tussen goed horende mensen en mensen met een auditieve beperking. Grow2Work is een netwerk voor doven en slechthorenden, op weg naar (beter) werk. Ik ben doof geboren (maar uitstekend verstaanbaar). In de jeugdjaren ben je speels en mijn doofheid was een bijzaak. Ik had talent en een droom om profvoetballer te worden, met als doel het Nederlands elftal te halen. Toen ik 11 jaar was, zag ik in 1988 het Nederlands elftal Europees kampioen worden. Wat een kick gaf dat!

Ik gaf al aan dat je in je jeugdjaren nog speels bent, maar in de pubertijd word je mondiger. In deze levensfase begon de communicatie voor mij een lastig struikelblok te worden. In Limburg, waar ik ben opgegroeid, spreekt men voornamelijk met een dialect i.p.v. ‘gewoon Nederlands’. Door een extra hulpmiddel en goed liplezen kon ik de communicatie toch aardig volgen. Maar nooit voor 100%.

Mijn debuut in het voetbal

Op jonge leeftijd constateerde ik dat doofheid een lastig struikelblok was. Ik stond al snel ‘buitenspel’. Op mijn 6^de begon ik te voetballen bij RIOS ’31,in Pey. Bij deze club heb ik in mijn jeugd veel te danken gehad aan trainer Roger Bongaerts (nu tevens hoofd jeugdopleiding bij VVV-Venlo en grondlegger van het opleidingsmodel Total Soccer Method). Roger wist precies wat mijn specialiteiten waren. Voor élke wedstrijd werd bij het tossen met de scheidsrechter altijd door onze aanvoerder gewaarschuwd dat er een speler meedoet die doof is. Er was eens een moment in de wedstrijd dat ik ruim buitenspel stond. Desondanks mocht ik er met de bal vandoor en een geweldig doelpunt maken, zonder dat ik daar een gele kaart voor kreeg.

Geselecteerd voor Oranje! 

Op mijn 16^de werd ik ontdekt door het Nederlands Dovenelftal. Ik wist niet eens dat dit bestond. Mijn droom kwam uit! Er was toentertijd weinig tot geen informatie over het Nederlands Dovenelftal bekend. De NOS besteedde er ook geen aandacht aan. Ik ben nog altijd trots, dat ik het tot international heb geschopt! Voor een groot deel heb ik dat te danken aan de fantastische jeugdopleiding bij RIOS ’31.

Mede door de ontdekking van het Nederlands Dovenelftal, is ook mijn wereld meer opener geworden. Daarvóór begreep ik nog geen gebarentaal. Door steeds meer dove mensen te ontmoeten, ging ik de gebarentaal beter begrijpen. Het is voor mij nu ook gemakkelijker om internationaal met andere lotgenoten te communiceren.

Salaris? Eigen bijdrage!

Als speler heb ik in 1995 in Berlijn het EK voor doven meegemaakt. 7 jaar nadat het Nederlands elftal Europees kampioen werd. Mooi en een eer om dit in mijn rugzak te hebben. Wij kregen geen profsalarissen, sterker nog, er werd een eigen bijdrage gevraagd om alle kosten te kunnen dekken! Er bestaat trouwens ook een dovencompetitie, waarin je met een eigen dovenelftal tegen andere dovenelftallen speelt.

KNDSB (KONINKLIJKE NEDERLANDSE DOVEN SPORT BOND)

Direct na het EK in Berlijn had ik de ambitie om in het bestuur van een voetbalclub te gaan zitten, om meer informatie, ervaring en kennis te delen met andere lotgenoten. Dit doe ik op vrijwilligersbasis en nog steeds met héél veel plezier! Vanaf 2006 ben ik bij de voetbalafdeling van de KNDSB terecht gekomen, waar ik tot mei 2016 voorzitter van was. Momenteel ondersteun ik hen vooral met netwerken en heb ik er een adviserende rol. Bij de KNDSB heb ik mooie EK’s en WK’s meegemaakt.

Ondanks de kosten die we moeten dekken, pakken we de organisatie van deze toernooien, als team, héél professioneel op. Onze onkostenvergoeding, zoals reiskosten, moeten we zelf betalen. Mede door onze professionele samenwerking hebben we op de EK’s van 2010 en 2014 en de WK’s van 2011 en 2015 een prijs mee naar huis genomen.

 2010: EK Zwitserland, mannen, 3^e, vrouwen 10^e    

Jack Castelijns, beste speler van het toernooi

2011: WK Zweden, mannen 6^e, vrouwen 5^e

Elisa Hartog, beste keepster van het toernooi

2014: EK Bulgarije, mannen 3^e en 2^e voor fairplay

Jack Castelijns, beste speler en topscorer van het toernooi

2015: WK Thailand, mannen 4^e

Jack Castelijns topscorer van het toernooi

STEUN ONS NAAR HET EK IN FINLAND!

Het mannen-en vrouwenteam hebben zich gekwalificeerd voor het EK 2018, in Finland. Dit EK wordt in december gehouden. Het is weer een enorme uitdaging om (voldoende) sponsors, giften en donaties te vinden, zodat onze droom weer uitkomt. Uw steun kan ons ontzettend helpen, om ook dít EK werkelijkheid te laten worden!

GA NAAR www.steunonsnaarfinland.nl EN STEUN ONS NAAR HET EK IN FINLAND! ALLES HELPT! DANK U WEL!

Plus of G, een beperking van de beperking

By Frank Engelbart | G-voetbal

G-Voetbal bestaat al vele jaren. Wat velen niet weten, is dat de G niet voor Gehandicapt staat, maar gewoon de eerstvolgende letter na de F (van F-pupillen) was. De definitie is door de KNVB vastgelegd: ‘voetbal voor mensen met een lichamelijke of verstandelijke beperking’.

Waar zitten de verschillen met ons Voetbal+? Ik pak de twee belangrijkste er uit.

1. Elke beperking is een plus

G-voetbal heeft meestal de directe associatie met verstandelijke beperking. Wij vinden dat een beperking van de beperking. Wij vinden dat iedereen met een beperking welkom is: verstandelijk, sociaal-emotioneel, lichamelijk. En de combinaties daartussen. Elke voetballer die vanwege één of andere beperking niet mee kan in een regulier team, moet bij ons mee kunnen voetballen.  Want zo wordt een klassieke min al snel een mooie plus.

2. Spelplezier gaat boven spelregels

Er zijn diverse regels die de basis vormen voor een G-voetbalwedstrijd. Zoals spelen met zeven tegen zeven op een half veld, met pupillen-goals, strafschoppen na afloop en spelers zijn herkenbaar in clubkleding. Tot zover niks nieuws. Wat wij toevoegen, is dat er voor en tijdens een wedstrijd er min-of-meer continu overleg is tussen coaches van beide partijen en de scheidsrechter, waarbij er regels aangepast kunnen worden: speler erbij, speler eraf, extra keeper, trainer in het veld om een speler te begeleiden, etc. Doel is daarbij, om een gelijkwaardige wedstrijd te krijgen waarin elke speler –ongeacht zijn voetbalcapaciteiten- in staat is succesvol te zijn.

Gelukkig zijn er meer clubs die er zo in zitten. In onze regio Nijmegen zijn er inmiddels een tiental clubs, met support van NEC Doelbewust, die elkaar hebben gevonden en de ruime definitie aanhangen. We hebben onze kernwaarden gedefinieerd en inmiddels ook een onderlinge competitie gestart. De KNVB is hiervan op de hoogte en we zijn in overleg met de KNVB om te kijken of – en zoja hoe-  we onze voetbal+ gedachte een plek kunnen geven in de KNVB-structuren en –regels.

Ik heb daar alle vertrouwen in, omdat we het namelijk allemaal erg eens zijn over de filosofie van G-voetbal én Voetbal+:  ‘normaal wat normaal kan, speciaal wat speciaal moet.’

Frank Engelbart

G-voetbal : Plezier en passie!!

By Arno Arts | G-voetbal

Al zes seizoenen geef ik aan het eind van ieder seizoen een avond training aan een G-voetbalteam (mensen met een lichamelijke of verstandelijke beperking). Het is traditie geworden. Ik begon dit avontuur bij Vitesse 08 en momenteel verzorg ik trainingen bij vv Heijen.

Het is met een paar woorden niet uit te leggen wat mij triggert om G-voetballers te trainen. Train één keer een G-voetbalteam en je weet het! De passie en beleving van de spelers en speelsters, de trots en blik in hun ogen als ze een compliment krijgen! Deze sporters verdienen meer aandacht!

Mijn naam is Arno Arts. Oud speler van onder andere NEC en Willem II.

Special Olympics

Van Ton Janssen (samen met Hans Schiks trainer bij vv Heijen (fantastisch hoe zij zich inzetten voor het G-voetbal!)) kreeg ik de vraag om de G-voetballers klaar te stomen voor de Special Olympics. Dit evenement vond plaats van 1 t/m 3 juli 2016 in Nijmegen, Groesbeek en Wijchen en is ’s-werelds grootste sportorganisatie voor mensen met een beperking.

De training

Ton komt me ophalen voor de training. Nog vóórdat ik het sportcomplex van vv Heijen betreed, heb ik de eerste knuffel al te pakken. Keepster Maureen verwelkomt me met een innige omhelzing. Een voor één komen de G-voetballers binnen druppelen en is het een mooi weerzien! Gelukkig zijn ze allemaal nog gezond en in een opperbeste stemming. ‘’Mooi dat je er weer bent Arno”, krijg ik te horen, gevolgd door ontelbare handjes en knuffels en een opsomming van clubs waarvoor ik heb gespeeld.

De training is begonnen en bestaat uit een techniekvorm, afwerken en een partijtje. De inzet is fantastisch en het enthousiasme spat ervan af! Na afloop van de training, krijg ik van de G-voetballers en begeleiding van vv Heijen weer een presentje aangeboden. Onder luid applaus neem ik dit in ontvangst. Uiteraard heb ik ook iets meegenomen. Ik bedank iedereen voor de waardering en ik beloof dat ik de wedstrijden kom bezoeken bij de Special Olympics. Ik kijk nu al uit naar de volgende training: same time, same place! In Heijen speelt men G-voetbal met een ongekende passie en plezier!

Arno Arts

Onze droom komt uit: we gaan Olympisch!

By Frank Engelbart | G-voetbal

In 2014 fantaseerden de drie oprichters over onze doelen met Voetbal+. Ik had toen net via via gehoord, dat Nijmegen bezig was om in 2016 de Special Olympics naar de regio te halen. Wow, dat zou mooi zijn….als we met een G-voetbalteam daarbij zouden kunnen zijn?! We schreven het in potlood op, ‘met een beetje hoop’…….

We zijn ruim anderhalf jaar verder en het is zo ver: op 1 juli lopen we met maar liefst 20 spelers en 9 begeleiders de openingsceremonie in het Goffert-stadion in Nijmegen en op 2 en 3 juli voetballen we Olympisch. Wie had dat durven dromen?

De Special Olympics Nationale Spelen (SONS 2016) vinden plaats op 1-2-3 juli 2016 in de regio Nijmegen. Meer dan 2.500 bijzondere sporters gaan daar in 18 sporten aan de slag. Een fantastisch evenement, mogelijk dankzij 800 begeleiders, 3.000 vrijwilligers, een enthousiaste organisatie en veel sponsoren. Kamp Heumensoord in Nijmegen is drie dagen lang de thuisbasis van sporters en begeleiders.

Voetbal is de grootste sport op de SONS 2016. 525 voetballers en 170 coaches zijn van de partij bij SC Woezik in Wijchen. En wij dus ook, met 2 teams. We hebben ons voetbalseizoen verlengd en trainen vol door om goed voorbereid van start te staan.

De voorbereiding was sowieso al een feest. Mijn zoon ging mee met Peter van Uhm (ambassadeur SONS 2016) naar ‘Tijd voor Max’ voor een live-interview op TV. We gingen met vier spelers naar Jasper Cillissen (ook ambassadeur) om een SONS-promo op te nemen, waar Lasse Schöne spontaan besloot om ook mee te doen. We maakten, met dank aan enthousiaste ouders/begeleiders, een geinig voorbereidingsfilmpje en wonnen daar zelfs een speciale prijs mee: vier spelers mogen in een helikopter van de luchtmacht mee voor een vlucht boven Nijmegen. Eigenlijk hebben we al gewonnen vóórdat we meedoen!

Een groot feest gaat het zéker worden, want de Olympische gedachte is juist voor deze doelgroep ultiem van toepassing: ‘je wint al als je meedoet’. Wil je dit feest meemaken? Kom gerust eens kijken. Voor meer info: www.specialolympics2016.nl

En ik weet het zeker, met kippenvel over mijn hele lijf en tranen in mijn ogen loop ik 1 juli het Goffert-stadion in!

Frank Engelbart

Voetbal met een plus

By Frank Engelbart | G-voetbal

“Mag ik op voetbal?” De vraag die vaak wordt gesteld van zoon aan vader en meestal makkelijk kan worden ingekopt met het antwoord: “Natuurlijk jongen, we melden je aan bij de lokale voetbalclub.” In ons gezin ligt dat wat moeilijker, want mijn zoon die dit vroeg is namelijk beperkt. Beperkt, ik hou niet van dat woord, maar het is nou eenmaal gangbare taal.

Ivar is geboren met hersenbeschadiging, waardoor hij verstandelijk beperkt is, lichamelijk een spasme in zijn linkerkant heeft, zijn linker arm-handfunctie nauwelijks werkt en hij ook epilepsie heeft. Ivar is inmiddels 18 jaar en Ivar houdt van voetbal: op TV, op de Ipad, op de computer, en ook om zelf te doen.

Tsja, en dan voetballen?

Dan kun je als vader twee dingen doen: zeggen dat dat niet kan: “nee jongen, dat kan niet vanwege jouw beperking” of een oplossing bedenken en er voor gaan. Ik heb gekozen voor het tweede en daarin een fundamenteel andere insteek gekozen: voetballen met een plus in plaats van met een beperking.  Want er zijn, volgens mij, heel veel mensen die best wel een balletje willen trappen, maar altijd weer herinnerd worden aan de beperking en dan te horen krijgen dat dat niet kan. Hoezo participatiemaatschappij?

Wat zou het toch mooi zijn, als deze doelgroep vanuit een plus zou worden benaderd: “kom maar voetballen, vertel me je plus en daar gaan we een oplossing voor zoeken.” Een verstandelijke plus, een lichamelijke plus, een sociaal-emotionele plus, maakt niet uit welke. Je mag meedoen, bij een échte voetbalclub en je bent er van harte welkom!

Bij voetbalvereniging Beuningse Boys stonden ze daar in 2014  voor open, toen we dit voorlegden aan het bestuur. Inmiddels draaien we een fantastisch Voetbal+ team, met brede steun van de club. Binnenkort met een nieuw hoogtepunt, namelijk deelname aan de Special Olympics Nationale Spelen 2016, op 1-2-3 juli in de regio Nijmegen.

In de komende blogs neem ik je graag mee in deze wondere wereld van voetbal met een plus!

Frank Engelbart

Gewoon een leuk middagje G-voetbal

By Denise Hille | G-voetbal

“Mam gaat dit wel goed?” Dit commentaar kreeg ik van mijn zoon, toen we een tijdje geleden een uitwedstrijd moesten spelen in een gebied, waar ik niet echt bekend was. We zagen alleen maar huizen en er was geen grassprietje te bekennen, laat staan een voetbalveld. Lag dat aan mij, aan de TomTom of konden we iets anders de schuld geven? Uiteindelijk bleek het gewoon niet handig om het adres van het secretariaat in te voeren als eindbestemming.

Het komt regelmatig voor dat we voor een uitwedstrijd zo ver de provincie (of zelfs daarbuiten) in moeten, dat het zowat een interland lijkt. Bij de tegenpartij zal die ervaring bij een uitwedstrijd wel wederzijds zijn, want niet iedereen weet Spanbroek tenslotte blind te vinden.  Zelf als mensen met hun snufferd voor het hek staan, verwachten ze daar nog geen sportveld. Maar goed,  het is nog nooit voorgekomen, dat een wedstrijd niet gespeeld kon worden. We zijn er altijd nog gekomen met zijn allen.

KNVB G-competitie

Aan verre afstanden en lange reistijden ontkom je niet altijd. De KNVB deelt de teams in op basis van de eindstand van het vorig seizoen en op deze manier speel je, en dat is het grote voordeel, altijd tegen teams van een gelijk niveau, zodat uitslagen als 20-0 zoveel mogelijk voorkomen kunnen worden. Bij HOSV Friends spelen de meeste teams in de KNVB G-competitie en de jongste spelers  spelen incidenteel een vriendschappelijke wedstrijd. In de KNVB G-competitie speel je om de twee weken een uit- of thuiswedstrijd tegen een ander G-team van hetzelfde niveau.  Het kan zijn, dat je vóór de winterstop tegen andere tegenstanders speelt dan na de winterstop. Vaak kom je elkaar in een later seizoen dan wel weer tegen.

Gewoon gezellig!

Gewoon gezellig, zo kun je de wedstrijden van een G-voetbalvereniging het beste omschrijven. Waar het bij de reguliere voetbalclubs veelal gaat om de prestatie, is dat bij G-teams minder het geval. Wat overigens niet wil zeggen, dat onze spelers niet willen winnen! Hoe vaak we als organisatie en als ouder beweren dat het vooral om het plezier gaat; juist bij spelers met een beperking kan een gemiste goal of een tegendoelpunt van grote invloed zijn op hun gemoedstoestand. Het “gewoon slikken en weer doorgaan” werkt niet bij iedereen. Als de koppies gaan hangen, hebben de begeleiders er soms hun handen  vol aan om de kinderen weer te motiveren en moed in te spreken.

Oudersupporters

In tegenstelling tot wedstrijden bij reguliere voetbalclubs zijn “onze” ouders langs de lijn over het algemeen wat ingetogener. Als een ouder de illusie heeft dat zijn kind in het 1^e van Ajax speelt, dan is een kalmerende opmerking als: “Joh wat zat er door jouw koffie?” vaak wel voldoende om iemand op een grappige manier op zijn iets te enthousiaste coaching praktijken te wijzen. Uiteraard mag er wel flink gejuicht worden bij een doelpunt.  Als een speler scoort, kan z’n dag al helemaal niet meer stuk!  Wat is er nou mooier dan met een blij kind weer naar huis te rijden na een wedstrijd? Als mijn zoon een keer niet blij is, dan plonsen we dat met een koude milkshake af bij een Mac Burger onderweg. Proost! De volgende keer beter 😉

Denise

Denise Hille: ‘G-voetbal: niet alleen voor spelers met Down?’

By Denise Hille | G-voetbal

“G-voetbal is toch vooral voor mensen met het Downsyndroom of een verstandelijke beperking?” Mijn antwoord: “Ja ook!” Maar behalve spelers met het Downsyndroom, zijn er ook kinderen met bijvoorbeeld een vorm van autisme (maar een normaal IQ) die het vanwege hun sociale tekortkoming niet aandurven bij een reguliere club. Soms hebben zij daar zelfs al een teleurstellende ervaring achter de rug, waardoor het plezier in voetbal ze eigenlijk is vergaan. Zonde natuurlijk, want voetbal is voor iedereen! En toch schrikt het veel ouders af om hun kind aan te melden bij een G-elftal.

Mijn naam is Denise Hille, 43 jaar, getrouwd en moeder van een zoon van 15 jaar met Asperger (een vorm van autisme). Ik ben door Michel Hollander gevraagd om blogs te schrijven over het G-voetbal. Een tak van voetbal die mij inmiddels aan het hart ligt. Zes jaar geleden had ik er nog nooit van gehoord en ik had er ook een verkeerd beeld bij.

Een verkeerd beeld

Ik ben als secretaris verbonden aan de G-afdeling van HOSV Friends. Als mensen iets horen over G-voetbal, dan merk ik vaak dat men over het algemeen niet goed op de hoogte is van wat het nou precies inhoudt.

G-Voetbal is voor iedereen en bestemd voor spelers die ten gevolge van hun beperking te veel belemmeringen ondervinden om mee te doen aan een reguliere competitie. Het is voor spelers/speelsters met een lichamelijke en/of verstandelijke beperking.

Doe het toch niet!

Toen mijn zoon een jaar of tien was, begon zijn interesse voor voetbal. Als ik aan voetbal dacht, dacht ik aan de drukte op het veld, met fanatieke spelers en ouders die minstens zo fanatiek langs de zijlijn staan. Dat leek me geen goed plan, tenminste niet voor hem. Binnen no-time zou ik dan weer met een kwaad gefrustreerd en overprikkeld kind naar huis kunnen om nooit meer op het veld terug te komen.

Bij toeval kwam ik terecht bij HOSV Friends. Het is me serieus door mensen in mijn eigen omgeving uit mijn hoofd gepraat, want je laat hem toch niet spelen tussen die “mongolen”. En ja, eigenwijs als ik ben, zijn we het juist gaan doen. En je raadt het al, we zijn nooit meer weggegaan.

Kinderen accepteren elkaar

Binnen onze vereniging is het gebruikelijk dat je vier weken op proef meespeelt. Je bent dan nog geen lid en je kunt vrijblijvend kijken of je het leuk vindt en of je je thuis voelt bij je clubgenootjes. De teams zijn ingedeeld op leeftijd maar alle handicaps zitten door elkaar; van Downies en spelers die moeilijk ter been zijn tot auti’s met een normaal IQ en verstandelijk beperkte spelers. En het gekke is, daar waar ouders soms vooroordelen hebben, daar accepteren kinderen elkaar vanaf dag één. Vaak zie je al, dat een kind na één of twee keer meetrainen opbloeit. Zij zien dat er behalve op school meer kinderen zijn zoals zij.

Niet elke handicap is zichtbaar

Niet aan elk kind zie je de handicap af. Zeker voor kinderen met een vorm van autisme geldt, dat zij vaak tegen een muur aanlopen; ze zien er normaal uit, hebben vaak een vlotte babbel maar kunnen emoties soms heel slecht reguleren. Bij een G-voetbalclub is er begrip voor deze emoties en is er een begeleider aanwezig om de speler even te kalmeren zodat hij daarna weer lekker mee kan doen. Wat veel mensen niet weten, is dat er een speciale KNVB-competitie is voor het G-voetbal, waarin de teams om de twee weken een wedstrijd spelen tegen andere G-teams van hetzelfde niveau.

Wil je meer weten over G-voetbal, lees dan mijn blogs en stel je vragen!

Denise