Category Archives for "Homoseksualiteit"

jul 27

Die homoseksuele voetballer van 16

By Thomas Pruijsen | Homoseksualiteit

Business competition or fight, rainbow flag pattern

Maurizio Sarri

Op topniveau elkaar uitmaken voor flikker… Wat doet dat met de status van het voetbal en in het bijzonder de status van homo’s in het voetbal? Toen de Napolicoach Maurizio Sarri, de Inter Milaancoach Roberto Mancini een flikker noemde, dacht hij daar denk ik niet bij na. Er ontstond een opstootje en Mancini werd met rood van het veld gestuurd, maar het kwaad was al geschied. Sarri herinnerde zich niets meer van wat hij precies had gezegd en zo leek ook dit voorval weer in de doofpot te verdwijnen. Wie in het verleden duikt van Sarri, leest dat hij een duidelijke mening heeft over de homo’s.

Hij noemde eerder al, dat “voetbal steeds meer een sport voor flikkers aan het worden is”, nadat hij als coach van Empoli zag, dat de scheidsrechter te snel floot voor overtredingen van zijn spelers en omdat een speler van Empoli het veld uit werd gestuurd. Hij verkondigde: “Voetbal is een contactsport, maar de fluit wordt gehanteerd door homoseksuelen”, waarbij Sarri zowel refereert naar de softe manier van fluiten als naar de meerdere betekenissen van fluit. Het voorval met de coach van Inter Milaan leidde daarom tot de schorsing van twee bekerduels en een boete van 20.000 euro. Napoli werd uitgeschakeld voor de beker en de coach kon een week lang geen dure cadeaus kopen voor zijn vrouw. Het is duidelijk, dat deze coach zelf niet homoseksueel is.

De coach hing eigenlijk een straf boven het hoofd van maximaal vier maanden, maar het zouden geen homofobe uitspraken zijn geweest, slechts beledigingen. Als het discriminatie op basis van geslacht of ras was geweest, zou de straf wel hoger zijn geweest heeft de Italiaanse bond aangegeven.

Ik wíl helemaal niet meezingen!

Waarom dit laatste onderscheid nog wordt gemaakt, is mij een raadsel. Ieder andere baas die zoiets uitspreekt over één van zijn collega’s of een autoriteit, zou worden ontslagen of een fikse reprimande krijgen. In het voetbal blijven we de machocultuur in stand houden en is het roepen van  “homo” of “flikker” normaal geworden langs het veld. Verscheidende voetbalclubs hebben aangegeven dat het woord “homo” en “flikker” zo’n onderdeel van de cultuur is geworden, dat er niets tegen toeschouwers kan worden gedaan die dit scanderen. “Daar is geen beginnen meer aan” aldus verscheidene bestuurders van voetbalclubs. Ik heb in verschillende voetbalkantines gestaan waar het nummer “Joost is anders geaard” keihard werd gedraaid. Ik dacht weer even terug aan die voetballer die blijft worstelen met zijn gevoelens in de jeugd. Je zou Maurizio Sarri maar hebben als coach, en daarna met je teamgenoten keihard meezingen op “Joost is anders geaard”, omdat je daar niets van durft te zeggen.

Wel of niet

Het is mooi dat de KNVB dit nu eindelijk op haar agenda heeft gezet, maar het kan toch niet zo zijn, dat dit nog tientallen jaren zo doorgaat?! De doping in de wielersport is ook een ‘gezwel’, wat alleen met de meest krachtige middelen kan worden uitgebannen. Die kant moet het ook op voor wat betreft discriminatie.

Danny Hesp, voorzitter van de VVCS, is vertrouwenspersoon voor voetballers uit de Eredivisie, specifiek voor het thema homo-acceptatie. Al jaren gaan er geruchten over spelers en er zijn verschillende uitspraken gedaan door homoseksuele scheidsrechters in het verleden, dat ze wel enkele spelers kennen die homoseksueel zijn, maar dit niet durven te uiten.

Ik weet ook niet wat ik profvoetballers van net 16 jaar zou moeten aanraden. Ik zou willen dat ik ze kon zeggen dat het niets zou uitmaken, dat ze volledige steun krijgen van de club, medespelers, de bond en alle andere betrokkenen. Echter zolang de Sarri’s vrij rondlopen, liedjes in de kantine zo homofoob kunnen zijn als we maar willen en hele stadions zingen over die homoseksuele tegenstander, zou ik misschien ook adviseren om het voor zichzelf te houden of adviseren om een andere sport te gaan doen. Of zal er mede door Profvoetbalpraat, een strijdplan van de KNVB en een nieuwe voorzitter van de FIFA, tóch iets veranderen aan deze homofobe cultuur rond de voetbalwedstrijden?!

Thomas Pruijsen

jun 15

Het EK voetbal of… Cristiano Ronaldo?

By Thomas Pruijsen | Homoseksualiteit

football ball with rainbow flag lies on the green field near the white line

Het EK voetbal

Het EK voetbal is begonnen en het doet nog steeds pijn dat Oranje er niet bij is! Op de achtergrond staat Albanië – Zwitserland aan en ik kijk naar het programma voor de rest van de week. Oostenrijk – Hongarije, Wales – Slowakije en Oekraïne – Noord Ierland is slechts een greep uit het programma dat op het speelschema staat. Ik heb in ieder geval door, dat ik er niet thuis voor hoef te blijven en dat  de samenvattingen later op de avond ook wel volstaan.

Veel wedstrijden met weinig doelpunten, niet doordat de verdediging zo goed staat, of dat de ploegen weinig onder doen voor elkaar, maar meer doordat de spitsen nog niet op scherp staan. Het zijn de middelmatige spitsen Pelle (Italie) en Giroud (Frankrijk) die scoren en niet de toppers Muller (Duitsland), Zlatan (Zweden) of Cristiano Ronaldo (Portugal).

Zo is hij nou eenmaal

Cristiano Ronaldo zorgt weer gelijk voor opspraak in Nederland. ‘Bescheidenheid siert de mens’ staat in ons land hoog in het vaandel, maar staat lijnrecht tegenover Ronaldo. Een grote auto of zijn liefde voor mode wordt door veel voetballiefhebbers nog niet echt gewaardeerd. Ronaldo loopt te koop met zijn eigen kwaliteiten en laat zichzelf maar al te graag zien en horen. “Doe maar normaal, dan doe je al gek genoeg” is een uitspraak die menig Nederlands voetbalfan deelt.

Ronaldo moet niet zeuren!

In het fabuleuze voetbalaffiche Portugal – Ijsland, worstelt Ronaldo met de verdediging van Ijsland. Hij werkt hard, maar zijn kwaliteiten komen er niet uit. Hij raakt gefrustreerd en heeft na de wedstrijd commentaar op de feestvreugde van Ijsland. Als een land met het aantal inwoners van Utrecht gelijk speelt tegen Portugal, lijkt mij een gezonde feestvreugde logisch. Dat was bij Ijsland dan ook duidelijk te zien, maar Ronaldo laat zich er negatief over uit.

Roze en dus homo?

Na de wedstrijd wordt de voetballer en mens Ronaldo uitgebreid besproken. Alles in hem wordt fake genoemd en komt natuurlijk zijn vermeende homoseksualiteit weer aan bod als gespreksonderwerp. Onder meer vanwege zijn roze tas. Er wordt beweerd dat hij het zou kunnen lijden door zijn succes en dat het een onderwerp van gesprek is in iedere voetbalkantine. Ik worstel ermee dat dit serieus als gespreksonderwerp naar voren komt in een serieus NOS sportprogramma. Niet alleen Oranje is afwezig op het EK, maar de analisten en commentatoren lijken ook afwezig bij het belangrijkste debat! De homoseksuele voetballer is opnieuw afwezig op het EK voetbal en ik weet niet of ik moet hopen of vrezen dat Ronaldo homo is. Ik kan alleen maar hopen dat hij volledig zichzelf mag zijn!

Thomas Pruijsen

mrt 28

Arnold Smit: ‘Homoseksualiteit in voetbalwereld nog steeds taboe’

By Arnold Smit | Homoseksualiteit

Oerwoudgeluiden vanaf de tribune. Spreekkoren over het verbranden van Joden. Een pop aan een strop, hangend aan de tribune. Waar gaat dit over? Sport? Voetbal? Waar is de sportiviteit gebleven? Waar is het fatsoen? De maatschappij schreeuwt om een veilige omgeving. Waar ouders met hun kinderen gezellig naar een sportwedstrijd kunnen kijken, zonder gevaar voor lijf en leden. Waar je geen vragen krijgt, die je met goed fatsoen niet kunt uitleggen of verklaren.

Een nieuwe sportcultuur

Mijn naam is Arnold Smit. Als kortstondig ex-profvoetballer en algemeen bestuurslid van de John Blankenstein Foundation, zet ik mij tegenwoordig volledig in om een sportcultuurverandering in gang te zetten, teneinde een zo veilig mogelijk sportklimaat te bewerkstelligen. Intimidatie, bedreiging, discriminatie, geweld  en uitsluiting vormen helaas geen uitzondering binnen onze sportcultuur en worden vaak door zwijgende personen oogluikend toegestaan. Mijn ervaring is helaas dat waar mensen zwijgen, het kwaad al zegeviert. Dat is de reden dat ik mij met hart en ziel inzet voor een nieuwe sportcultuur met als basis gelijkheid. Dat klinkt mooi, maar hoe doen we dat dan?

In ieder geval door thema’s bespreekbaar te maken die doorgaans als lastig of moeilijk worden ervaren. En natuurlijk draait het bij een sportclub primair om de sport, de gedeelde interesse en gezelligheid. De sportvereniging is echter ook een maatschappij in het klein. Daar waar mensen samen komen, is het nodig om richtlijnen op te stellen en regels af te spreken. En wat is er dan mooier als een ieder die richtlijnen en regels omarmt, waar iedereen zich thuis voelt en zich op zijn of haar gemak voelt. Kortom; een plaats waar de sport echt van iedereen en voor iedereen is.

Het taboe

Homoseksualiteit in het (prof)voetbal is nog steeds een taboe. Vreemd genoeg heeft onze vrije samenleving nog onvoldoende draagvlak voor voetballers, om zich openlijk te (kunnen) uiten. Ik kan het weten. Ik ben zelf homo en ik heb mijn seksuele identiteit jarenlang verborgen gehouden uit angst, om als mens afgewezen te worden en dat ik niet langer op dezelfde wijze mijn passie zou kunnen uitoefenen.

De woorden homo, kankerhomo en mietje zijn de meest gebruikte scheldwoorden in het voetbal en op scholen. Die scheldwoorden worden steevast gebruikt, om aan te geven dat iemand zich niet moet aanstellen, dat iemand iets doms doet. De reden waarom ik “de homo” altijd in direct verband bracht met een mens dat inferieur is aan de hetero. In mijn overtuiging was ik minder waard dan een ander, enkel en alleen vanwege mijn seksuele identiteit.

Lees met mij mee hoe ik mijn voetbaltijd heb ervaren, over ontwikkelingen, over recente of opvallende gebeurtenissen en over de werkzaamheden die ik ontplooi in dit kader. Ik hoop dat u enthousiast raakt als sporter, als bestuurder, als vrijwilliger of simpelweg als een geïnteresseerde lezer.

Sportieve groet,

Arnold Smit

John Blankenstein Foundation

dec 22

Thomas Pruijsen: mijn laatste wedstrijd

By Thomas Pruijsen | Homoseksualiteit

88e minuut. De bal ligt op de stip. De stand is 1-1 en ik neem een aanloop voor mijn schot om de wedstrijd te beslissen. “Homo!”, roept iemand vanaf de zijlijn en voor een fractie van een seconde ben ik afgeleid. Ik mis de penalty volledig. Drie minuten later klinkt het eindsignaal. Dit was mijn laatste voetbalwedstrijd. Ik was 12.

Mijn naam is Thomas Pruijsen, woonachtig in het prachtige Nijmegen en speel op regionaal niveau tafeltennis. Niet geheel zoals ik mij als klein jongetje had voorgesteld.

Voetbal of tafeltennis?

Wat wilde ik als vijfjarige graag op voetbal en de nieuwe Dennis Bergkamp worden. Eerst in de F-jes, en de E-tjes met zijn allen achter een bal aanhollen. Vaak als rechtshalf, maar helaas ook vaak als wissel. Nee, het bleek al snel dat ik geen groot voetbaltalent was. Toch bleef ik regelmatig voetballen, zowel in de pauzes op school als na schooltijd op het veldje vlakbij vrienden of vlakbij huis. Want ik vond het zo leuk om te doen. Op mijn 11e ben ik ook gaan tafeltennissen en op mijn 12e moest ik een keuze maken tussen voetbal en tafeltennis, omdat de competitie op hetzelfde moment viel. Ik koos voor tafeltennis, misschien zat er wel een nieuwe Timo Boll (Grote Europese Tafeltennisser) in mij dacht ik nog. Helaas, ik bleek in tafeltennis evenmin een (technisch) talent te zijn, al beoefen ik deze sport 15 jaar later op regionaal niveau nog steeds.

Ik ben dus niet met voetballen gestopt omdat ik kapper wilde worden of op de plaatselijke musical- of balletvereniging wilde, zoals René van der Gijp wellicht zou beweren. En mijn motoriek zorgde er ook niet voor, dat ik alleen met een slappe pols zou kunnen ingooien en het was ook niet zo dat ik niet in staat was om een goede voorzet te geven, zoals Frank de Boer wellicht zou beweren. Ik ben puur gestopt, omdat ik tafeltennis gewoon een leukere sport vond op dat moment.

Maar was dat wel echt zo? Ik koos voor tafeltennis omdat dat wat minder een “machosport” was dan voetbal. En ook al realiseerde ik me dat nog niet zo goed op mijn 12e. Er waren toen al sporen bij mij van gevoelens voor andere jongens. Langs het veld was het woord “HOMO” al regelmatig te horen. En niet als compliment als iemand een doelpunt had gescoord. Vooral als iemand de bal te zacht had ingespeeld, of er weer een grote kans was gemist. Ik trok mij dat niet altijd onmiddellijk aan, maar weet zeker dat ik dat wel had gedaan als ik langer had gevoetbald. Om maar te zwijgen over de ongemakkelijke situaties in de kleedkamer, die wellicht zouden zijn ontstaan.

Nee, hoewel ik nog erg van het spelletje houd en mijn weekenden het liefst doorbreng in het stadion, langs het veld of voor de tv, al kijkend naar Ziggo Sport of Fox Sports, is het misschien wel verstandiger dat ik ben gestopt met voetbal en ben gaan tafeltennissen. Het is een keuze zonder spijt en waar ik nog steeds achtersta. Ik ken alleen genoeg jongens die er nog steeds van balen of die echt zijn gestopt, doordat ze het gevoel hadden dat ze iets verborgen moesten houden bij het beoefenen van hun hobby. Niet alleen maakte dit ze ongelukkig, het hinderde ze ook in de doorontwikkeling van hun talent. Als je met andere dingen bezig bent dan je puur focussen op de training, techniek en het spelletje, kan je ook niet je volledige talent ontwikkelen. Dan mis je uiteindelijk je kansen.

Verloren talenten

Het is daarom niet voor niets dat de meeste homoseksuele mannen overgaan op individuele sporten, in plaats van teamsporten. Ik zelf weet dat ik nooit de nieuwe Dennis Bergkamp was geworden, maar denk dat er misschien wel meerdere talenten verloren zijn gegaan. Iemand die zich niet stevig genoeg voelde om het te vertellen op zijn club of vooral jongens die het gevoel hadden dat ze het niet konden vertellen, ook al had dit misschien wel gekund.

Laten we er daarom alles aan doen om de F-jes, E-tjes  en D-tjes van nu, hun volledige talent te laten ontwikkelen. Want heel misschien had er al wel iemand tussen gezeten uit mijn generatie, die niet was gestopt en die ons zelfs met Guus Hiddink of Danny Blind naar het EK had kunnen loodsen.

Om dit te bewerkstelligen (een veilig sportklimaat, deelname aan het EK kan helaas niet meer) ben ik onder andere vrijwilliger geworden bij de John Blankenstein Foundation en proberen we clubs (van alle teamsporten) te ondersteunen op het gebied van beleid/ontwikkeling voor een veilig sportklimaat.

Daarnaast ben ik door Profvoetbalpraat gevraagd, om jullie bij te praten over actualiteiten die mij opvallen in de media, op het veld, langs het veld, in de stadions, of elders in het kader van voetbal en homoseksualiteit. Ik heb nog heel wat inspiratie, lezen jullie mee en als je wilt reageren: graag!

De John Blankenstein Foundation geeft workshops, houdt keukentafelgesprekken en biedt ondersteuning voor alle clubs om “een veilig sportklimaat” te bewerkstelligen binnen vele clubs. Geïnteresseerd, meer informatie of al een concrete vraag, kijk dan op www.johnblankensteinfoundation.nl en schroom niet om contact op te nemen!

Thomas