Menu
Gewoon een leuk middagje G-voetbal
By Denise Hille | G-voetbal
“Mam gaat dit wel goed?” Dit commentaar kreeg ik van mijn zoon, toen we een tijdje geleden een uitwedstrijd moesten spelen in een gebied, waar ik niet echt bekend was. We zagen alleen maar huizen en er was geen grassprietje te bekennen, laat staan een voetbalveld. Lag dat aan mij, aan de TomTom of konden we iets anders de schuld geven? Uiteindelijk bleek het gewoon niet handig om het adres van het secretariaat in te voeren als eindbestemming.
Het komt regelmatig voor dat we voor een uitwedstrijd zo ver de provincie (of zelfs daarbuiten) in moeten, dat het zowat een interland lijkt. Bij de tegenpartij zal die ervaring bij een uitwedstrijd wel wederzijds zijn, want niet iedereen weet Spanbroek tenslotte blind te vinden. Zelf als mensen met hun snufferd voor het hek staan, verwachten ze daar nog geen sportveld. Maar goed, het is nog nooit voorgekomen, dat een wedstrijd niet gespeeld kon worden. We zijn er altijd nog gekomen met zijn allen.
Aan verre afstanden en lange reistijden ontkom je niet altijd. De KNVB deelt de teams in op basis van de eindstand van het vorig seizoen en op deze manier speel je, en dat is het grote voordeel, altijd tegen teams van een gelijk niveau, zodat uitslagen als 20-0 zoveel mogelijk voorkomen kunnen worden. Bij HOSV Friends spelen de meeste teams in de KNVB G-competitie en de jongste spelers spelen incidenteel een vriendschappelijke wedstrijd. In de KNVB G-competitie speel je om de twee weken een uit- of thuiswedstrijd tegen een ander G-team van hetzelfde niveau. Het kan zijn, dat je vóór de winterstop tegen andere tegenstanders speelt dan na de winterstop. Vaak kom je elkaar in een later seizoen dan wel weer tegen.
Gewoon gezellig, zo kun je de wedstrijden van een G-voetbalvereniging het beste omschrijven. Waar het bij de reguliere voetbalclubs veelal gaat om de prestatie, is dat bij G-teams minder het geval. Wat overigens niet wil zeggen, dat onze spelers niet willen winnen! Hoe vaak we als organisatie en als ouder beweren dat het vooral om het plezier gaat; juist bij spelers met een beperking kan een gemiste goal of een tegendoelpunt van grote invloed zijn op hun gemoedstoestand. Het “gewoon slikken en weer doorgaan” werkt niet bij iedereen. Als de koppies gaan hangen, hebben de begeleiders er soms hun handen vol aan om de kinderen weer te motiveren en moed in te spreken.
In tegenstelling tot wedstrijden bij reguliere voetbalclubs zijn “onze” ouders langs de lijn over het algemeen wat ingetogener. Als een ouder de illusie heeft dat zijn kind in het 1e van Ajax speelt, dan is een kalmerende opmerking als: “Joh wat zat er door jouw koffie?” vaak wel voldoende om iemand op een grappige manier op zijn iets te enthousiaste coaching praktijken te wijzen. Uiteraard mag er wel flink gejuicht worden bij een doelpunt. Als een speler scoort, kan z’n dag al helemaal niet meer stuk! Wat is er nou mooier dan met een blij kind weer naar huis te rijden na een wedstrijd? Als mijn zoon een keer niet blij is, dan plonsen we dat met een koude milkshake af bij een Mac Burger onderweg. Proost! De volgende keer beter 😉
Denise
