(2) comments
Add Your Reply
Menu
Wist je dat…
Jammer dat zoveel mensen geen idee hebben hoe het er momenteel voor staat met het vrouwenvoetbal. Ik hoor je denken: “vrouwenvoetbal, dat stelt toch niks voor” of “daar kijkt toch geen mens naar?” Wist je bijvoorbeeld dat Ajax en PSV ook een vrouwenteam hebben en dat het Nederlands vrouwenelftal het tot de achtste finale schopte tijdens het WK van 2015 in Canada? Het vrouwenvoetbal is momenteel de snelst groeiende sport in Nederland en ook het mannenvoetbal stond ooit op dit punt. Heb ik je aandacht al? Het mannenvoetbal leeft in een tijdperk, waarin ook de vrouwenvoetballers genieten van alle sterren!
Mijn naam is Bibi Cox, 25 jaar. Vanaf de dag dat ik kan lopen, heb ik een bal aan mijn voeten. Een kwart eeuw later ben ik ex-topsportster en ik heb de start van de Eredivisie voor vrouwen mee mogen maken met VVV Venlo, SC Heerenveen en daarnaast Jong Oranje. De periode daarvoor, heb ik moeten vechten voor erkenning! Helaas krijgt het vrouwenvoetbal nog te weinig erkenning. Vanaf mijn 11e tot mijn 15e heb ik de hele jeugd doorlopen tussen de jongens, vanaf de C1 tot de A1. In die periode ontplooide ik mezelf tot één van hen, nadat ik twee seizoenen achter elkaar het team het kampioenschap bezorgde in de 1e klasse en in de hoofdklasse. Later speelde ik in de 3e divisie en ik trainde mee met de B1 van Fortuna Sittard. Erkenning was er genoeg. Ik was één van hen.
De overstap
Toen ik 17 jaar was, werden de jongens échte mannen en werd het me fysiek te veel, terwijl ik technisch nog prima mee kon komen. Ik maakte de overstap naar het vrouwenvoetbal, ook voor mij een hele andere wereld. Het vrouwenvoetbal op het hoogste niveau in Nederland is niet het vrouwenvoetbal, waar vrijwel iedereen als eerste aan denkt. We schoppen niet naast de bal, of over de bal, maar het merendeel van de vrouwenvoetballers speelt de gemiddelde mannelijke voetballer naar huis met een welbekende ‘’akka’’ of een ander technisch hoogstandje. We komen van hoog spelende jongensteams uit de jeugd en we worden gedwongen om de overstap te maken naar het vrouwenvoetbal, waar plotseling anders naar je wordt gekeken en een lange strijd begint tegen erkenning. Alle erkenning die je bij de jongens ooit kreeg, is verdwenen.
Geld maakt niet gelukkig
Natuurlijk ligt het niveau van het vrouwenvoetbal ver achter op het mannenvoetbal, maar de fout die mensen vaak maken, is het vergelijken van de twee totaal verschillende manieren van voetbal. Mannenvoetbal is fysiek en er gaan miljoenen euro’s in om, waardoor er alle mogelijkheden zijn om je voor de volle 110% op je sport te richten. Ondertussen gaat er zelfs zoveel geld in om, dat het voetbal waarvoor het ooit bedoeld is, de passie voor je sport, totaal verloren gaat. Bijna alles draait om geld in het profvoetbal. Een gemiddelde speler in de 1e klasse of hoofdklasse van het amateurvoetbal verdient meer dan een Nederlandse speelster in de Eredivisie. Bij vrouwenvoetbal denk ik aan passie, de dagen dat ik met mijn vriendjes op straat voetbalde en ik door het hele team werd besprongen tijdens de kampioenswedstrijd. We willen zoveel mogelijk bereiken en zover mogelijk komen. Los van het feit of we er rond van kunnen komen, laat staan er rijk van te worden.
Erkenning
De gemiddelde voetballiefhebber gelooft er nog niet in, maar elke dag beter worden is ook in het vrouwenvoetbal het streven, ook al zijn er nog lang niet de faciliteiten zoals bij het mannenvoetbal. Geen profcontracten voor de dames, maar vaak nog bezig met een HBO opleiding of een fulltime baan ernaast. Omdat het vrouwenvoetbal geen commercieel circus is, blijft het achter de feiten aanlopen, waardoor het erg lastig wordt om erkenning te krijgen. We vinden vrouwenhockey en vrouwentennis geweldig, maar vrouwenvoetbal… De halve finale van het EK in 2009 is iedereen al vergeten, terwijl deze meiden toen ook jarenlang zeven dagen in de week op het voetbalveld stonden om beter te worden en hier alles voor aan de kant te zetten.
Geld of eer!?
Als je een meisje vraagt waarom ze later profvoetballer wil worden, dan zal ze antwoorden dat het een grote eer is om op het hoogste niveau te mogen spelen en een voorbeeld wil zijn voor de generaties die na haar komen. Ondanks dat haar leven gaat veranderen, kiest ze voor plezier en eer. In het mannenvoetbal waren dat ooit de drijfveren. Als je tegenwoordig dezelfde vraag aan een jongetje stelt, dan zal hij zeggen dat hij later veel geld wil verdienen. Met beide redeneringen is natuurlijk niets mis. Het mannen –en vrouwenvoetbal blijven altijd twee verschillende takken van sport. Momenteel kijk ik ook liever naar het mannenvoetbal en natuurlijk zijn er ook voetballers die niet voor het grote geld kiezen, maar voor de passie. Het vrouwenvoetbal verdient een kans om te verbeteren, te groeien en meer aandacht op tv te krijgen. De kans om een volwaardige prof te worden. Menig voetbalster kiest rond haar 25e voor haar maatschappelijke carrière, omdat er geen andere mogelijkheid meer is. Werkgevers geven iemand die halve dagen op een trainingsveld staat niet snel een baan.
Lees met mij mee over de ontwikkelingen, over recente of opvallende gebeurtenissen in het vrouwenvoetbal!
Met vriendelijke groet,
Bibi Cox
