Arnold Smit: ‘Homoseksualiteit in voetbalwereld nog steeds taboe’
By Arnold Smit | Homoseksualiteit
Oerwoudgeluiden vanaf de tribune. Spreekkoren over het verbranden van Joden. Een pop aan een strop, hangend aan de tribune. Waar gaat dit over? Sport? Voetbal? Waar is de sportiviteit gebleven? Waar is het fatsoen? De maatschappij schreeuwt om een veilige omgeving. Waar ouders met hun kinderen gezellig naar een sportwedstrijd kunnen kijken, zonder gevaar voor lijf en leden. Waar je geen vragen krijgt, die je met goed fatsoen niet kunt uitleggen of verklaren.
Een nieuwe sportcultuur
Mijn naam is Arnold Smit. Als kortstondig ex-profvoetballer en algemeen bestuurslid van de John Blankenstein Foundation, zet ik mij tegenwoordig volledig in om een sportcultuurverandering in gang te zetten, teneinde een zo veilig mogelijk sportklimaat te bewerkstelligen. Intimidatie, bedreiging, discriminatie, geweld en uitsluiting vormen helaas geen uitzondering binnen onze sportcultuur en worden vaak door zwijgende personen oogluikend toegestaan. Mijn ervaring is helaas dat waar mensen zwijgen, het kwaad al zegeviert. Dat is de reden dat ik mij met hart en ziel inzet voor een nieuwe sportcultuur met als basis gelijkheid. Dat klinkt mooi, maar hoe doen we dat dan?
In ieder geval door thema’s bespreekbaar te maken die doorgaans als lastig of moeilijk worden ervaren. En natuurlijk draait het bij een sportclub primair om de sport, de gedeelde interesse en gezelligheid. De sportvereniging is echter ook een maatschappij in het klein. Daar waar mensen samen komen, is het nodig om richtlijnen op te stellen en regels af te spreken. En wat is er dan mooier als een ieder die richtlijnen en regels omarmt, waar iedereen zich thuis voelt en zich op zijn of haar gemak voelt. Kortom; een plaats waar de sport echt van iedereen en voor iedereen is.
Het taboe
Homoseksualiteit in het (prof)voetbal is nog steeds een taboe. Vreemd genoeg heeft onze vrije samenleving nog onvoldoende draagvlak voor voetballers, om zich openlijk te (kunnen) uiten. Ik kan het weten. Ik ben zelf homo en ik heb mijn seksuele identiteit jarenlang verborgen gehouden uit angst, om als mens afgewezen te worden en dat ik niet langer op dezelfde wijze mijn passie zou kunnen uitoefenen.
De woorden homo, kankerhomo en mietje zijn de meest gebruikte scheldwoorden in het voetbal en op scholen. Die scheldwoorden worden steevast gebruikt, om aan te geven dat iemand zich niet moet aanstellen, dat iemand iets doms doet. De reden waarom ik “de homo” altijd in direct verband bracht met een mens dat inferieur is aan de hetero. In mijn overtuiging was ik minder waard dan een ander, enkel en alleen vanwege mijn seksuele identiteit.
Lees met mij mee hoe ik mijn voetbaltijd heb ervaren, over ontwikkelingen, over recente of opvallende gebeurtenissen en over de werkzaamheden die ik ontplooi in dit kader. Ik hoop dat u enthousiast raakt als sporter, als bestuurder, als vrijwilliger of simpelweg als een geïnteresseerde lezer.
Sportieve groet,
Arnold Smit
John Blankenstein Foundation